آوای دامون

سال ها و سال هاست قرن ها و قرن هاست که این سوال به گوش می رسد!!!حال ظهر عاشوراست!!! و این اوست که بر فراز قله  رشادت ایستاده و بارها و بارها ما را خطاب می کند؛  او که با افتخار نشان داد چگونه می توان با تمام اندکیِ توشه و یاور اما بسیاری'>یاریِ اراده و عقیده و باور ایستاد و گرچه به ظاهر مغلوب ، اما پیروزِ همیشه تاریخ بود ! از دل تاریخ در میان آتش هر بیداد، از هر گروه و نژادی و با هر عقیده ای، می پرسد و باز می پرسد کیست یاری کننده ای که مرا یاری کند؟!!! و سال ها و سال هاست قرن ها و قرن هاست که جز اندکی، که همان زمان نیز به هشتاد نمی رسیدند، این ندا را می شنویم و خود را به خواب می زنیم! به نشنیدن ! و تنها به گریستن اکتفا می کنیم!اما مگر حسین خود دشمنانش را در برابرش نمی دید که چگونه نه فقط به کشتن او و خاندانش، که به غارت خیام و کودکانش دندان تیز کرده اند ؟ مگر هلهله و پایکوبی آنان را که برای نشنیدن کلامش به راه می انداختند نمی شنید؟ پس این سوال او از آنان نبود ، که می دانست دیگر یاری کننده ای نیست، که می دانست آنکه می خواست و می توانست، جان را که تنها سرمایه  قیمتی اش بود در راه عقیده اش ارزانی داشته، سوال او از تمام کسانی است که پس از این فاجعه زیسته اند  و بسیاری در پاسخ تنها گریسته اند. اما او تنها اشک نمی خواهد که اگر چنین بود کوفیان نیز خود با دیدن کاروان اسرا و سرهای سرفراز گریستند! اشک اگر با عشق و آگاهی ، هر دو ، همراه نباشد به چه کار می آید؟ کمی به برخی از عزاداری ها نگاه کنید ! که تنها برای گریاندن ،حسین را که اسطوره  پاکبازی و شهامت است ، اسطوره  جهاد و پایداری در راه عقیده است تشنه  مشکی آب می دانند ، کسی که از دشمن خود به زاری برای خان آوای دامون ...ادامه مطلب

بالاخره به رشت رسیده بودم. خسته از یک دوره سه روزه در تهران و کلافه از راه و گرما و نور آفتاب . اتومبیل سواری میدان گیل توقف کرد و طبق معمول تعدادی از رانندگان به جلو آمدند. هنوز کاملا پیاده نشده بودم که مردی که اواخر دوران میان سالی اش را می گذراند در کنار رانندگان دیگری که به امید یافتن مسافری و کسب روزی جلو آمده بودند ، پرسید " خانم ماشین نمی خوای؟"  برای این که خستگی ام را سر کسی هوار نکرده باشم با لبخندی و با لحنی مهربان گفتم: " خیلی ممنونم آقا، دنبالم می آن." با شنیدن این پاسخ همان آقا و چند نفر دیگر از من دور شدند. راننده سواری ما مشغول تحویل بار مسافرانش از صندوق عقب بود. سری چرخاندم و کسی را ندیدم . با فکر اینکه حتما جایی جلوتر منتظرم مانده‌‌اند، رفتم تا وسایلم را تحویل بگیرم . وسایلم زیاد بود و  داشتم  به سختی آن‌ها را با دو دست خود مهار می کردم که همان آقا با فرد دیگری به سراغم آمد. صدایم زد: "دخترم! دلم نیامد این رو به شما نگم." لحظه‌ای مردد ماندم که خود ادامه داد: "اینو واقعا میگم، کاش همه مسافرا مثل شما بودن، اصلا مهم نیست که شما سوار ماشین من نشدین. این جواب "نه" شما ، ادب شما، برای من از سوار کردن چندتا مسافر بیشتر ارزش داشت، ما در روز با رفتارایی مواجه می‌شیم که ..."  آقای کناری‌اش هم به حرف آمد و گفت : "راست میگه، الان داشت میگفت واقعا چقدر با شخصیت بود این خانم..." لطفشان را با مهربانی پاسخ دادم و خداحافظی کردم. واقعا یکه خورده بودم! با خود اندیشیدم واقعا چرا ما یادمان می رود که رفتارمان با دیگران روزشان را، حالشان را خوب یا بد می کند؟ و آنها هم این حال خوب یا بد را می برند به خانه هایشان و با خانواده ش آوای دامون ...ادامه مطلب

اگر بتوان هر بعثتی را فقط و فقط در یک کلمه خلاصه کرد، آن یک کلمه "بت شکنی" است. بت از هر نوعیش! بتهای سنگی و چوبی! بتهای زر و زور! بتهای عقاید مقدس!  بتهایی از جنس "دیگری" و از همه بزرگتر و شکست‌ناپذی آوای دامون ...ادامه مطلب

امروز روز حافظ است! نگین آسمان ادبیات ایران. او که در غزل بی بدیل است و غزل هایش دارای مضامین بلندی است که عارف و عامی و رند و عام و خاص راهر یک به شکلی مجذوب خود ساخته و ما سالها و قرن هاست که در این جذبه غوطه وریم . حافظ انیس لحظه های تلخ و شیرین زندگیم از نوجوانی تا کنون است و من هنوز آن تشنه ی همیشه ام که نمی خواهم و نمی توانم از افکارش از اشعار نابش سیراب شوم. دو غزل از او را تقدیمتان می کنم: چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست          سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید                      تبارک الله از این فتنه‌ها که در آوای دامون ...ادامه مطلب

بیا تا قدر هم دیگر بدانیم                      که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم چو مومن آینه مومن یقین شد                چرا با آینه ما روگرانیم کریمان جان فدای دوست کردند             سگی بگذار ما هم مردمانیم  فسون قل اعوذ و قل هو الله                 چرا در عشق همدیگر نخوانیم  غرض‌ها تیره دارد دوستی را                  غرض‌ها را چرا از دل نرانیم گهی خوشدل شوی از من که میرم         چرا مرده پرست و خصم جانیم  چو بعد از مرگ خواهی آشتی کرد            همه عمر از غمت در امتحانیم کنون پندار مردم آشتی کن                    که در تسلیم ما چون مردگانی آوای دامون ...ادامه مطلب

یلدای همه مبارک! امید که روزهایتان پر از عشق  باشد پر از امید و شادی و سلامتی !به  امید آن  که در گذر زندگی همچنان که راهمان را می رویم، دست دیگران را هم از سر مهر نه ترحم بگیریم!!!  پدر نازنینم یلدایت مبارک! امشب از هر شب دیگری بیشتر یادت به قلبم چنگ می زند! و این هم سهم امشب من از حافظ: ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر   بازآ که ریخت بی گل رویت بهار عمر از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست   کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است   دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد   هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر آوای دامون ...ادامه مطلب

مدتی است چیزی نمی گویم! مدتی است چیزی نمی نویسم! نه این که چیزی برای گفتن و نوشتن ندارم! نه !!!! آن قدر حرف دارم که لال شده ام! مانند زمانی که آنقدر درد داری که ناگهان فلجت می کند !!! می دانید من فکر می کنم هر انسانی در چهل سالگی مبعوث می شود!!! و سالی است از بعثت من گذشته!!! و من پس از این بعثت پرده های جدیدی از زندگی و دنیا در پیش چشمانم فرو افتاده! روابط بسیاری از آدم ها در این دنیا برایم شفاف تر شده !!! و من به غار درونم بازگشته ام و همچنان منتظر همچنان، تا ندایی دوباره مرا برپای دارد!!! منتظر دستانی که اعتماد ترک خورده ام را به این دنیا پیوند بزند!!! و من مانند گذش آوای دامون ...ادامه مطلب

این هم مثنوی از خودم . از دورانی که هنوز بیست ساله نشده بودم تقدیم به شما ! از مجموعه شعر " حسرت ممنوعه"                                                    پرواز  آه ای کبوتر بال پروازت شکستند             درهای عشق و دوستی را بر تو بستند اینک میان آسمان جایی نداری                 جز این قفس دیگر تو مأوایی نداری در بندی و فکرت میان آسمان هاست        در یاد تو پروازها تا بیکران هاست ای کاش زخمی بال پروازت نمی بست    ای کاش دستی برتو عاشق، در نمی بست ای مرغِ آرامش! پریدن را ز سر گیر           چون قلب در جانم تپیدن را ز سر گیر پرواز کن پرواز تا آن سوی آ آوای دامون ...ادامه مطلب

بهار زیبا دوباره از راه رسید است.

با دستانی پر از سخاوت و مهربانی که گل و سبزه و شکوفه به چشم و جسم و روخمان هدیه می کند. بهارانتان خجسته و فرخنده باد .

هر لحظه تان چون بهار پر از لطافت و رویش و بخشندگی

آوای دامون ...

واقعا این برنامه خودمانی و طنز دور همی بسیار جای تحلیل و وارسی فرهنگی دارد. من همیشه از کارهای مدیری خوشم می آمد بعد کم کم به این نتیجه رسیده بودم که دیگر افکار نو و بکرش ته کشیده . فکر می کردم دردهای جامعه را می فهمد بخصوص در برره که فکر می کردم چه زیبا ایران و عادات ایرانی را نشان می دهد -بماند که همان موقع هم برخی می گفتند برای جامعه مقلد ما این نوع زبان طنز نوعی آسیب فرهنگی به دنبال دارد. -وقتی شنیدم که نوروز امسال برنامه ای بر روی آنتن دارد خواستم که حتما ببینمش ولی از همان اول بار، تمام تفکرات و احساساتم به او  چون بتی بلورین خرد شد و فرو ریخت. یعنی رف آوای دامون ...ادامه مطلب